Gün doğdu ama kapkara bir gün. Yeni bir güne giremedik dünden devam ettik.
Soma da ki acı karşısında söylenecek ne çok şey var ama dikkat ettim de en çok bu zamanda bir şeyler söylemek anlamsız. Ne söylersem söyleyeyim ne dün, ne bugün yaşananları anlatacak, nede giden canlara yararı olacak.
Televizyonu izlemeye kalbim dayanmıyor ya oradaki aileler ne yapsın, babaları, oğulları artık hiç gelmeyecek. İhmali olanların nasıl uyuyabildiklerini merak ediyorum.
Sedyede taşınan işçinin çizmesini çıkartmak için uğraşmasını sanmıyorum ki ömrüm oldukça unutabileyim. Yüzleri kara ama alınları ak işçiler ve 15 yaşında ki Kemal YILMAZ ,bizim de bu ölümde katkımız varsa affedin demek istiyorum.
Allah ölenlere rahmet etsin, ailelerine de sabır versin.